F@st & Furiou$

Met vaste voet op Brabantsche zandbodem zijn de Hoekies Back home in Son city. Hoewel, de laatste loodjes verliepen niet geheel soepel. Daarmee is hieronder ons laatste onzinnige verhaal verteld “uit 't Aussie leven gegrepen” .
Mocht je nu [terecht] zoiets hebben van pfff al dat gelul, dan klik maar snel door naar The very best of …. de foto's. Enjoy...
.
.
De terugreis was op voorhand al niet de lekkerste trip uit ons reizende bestaan; ca. 40 uur van deur tot deur, verdeeld over 3 vluchten van +/- 7 uur per stuk. Taxi in uit, ff wachten nog ff wachten, shit weer geen pizza, tussendoor wat ronken in 'n Hotelletje. Ik hoor je denken: 't mocht zeker weer niks kosten? Toegeven, je mag niet meer raden!
De 1e vlucht van Brisbane naar Singapore verloopt gelukkig zo soepel als een zachte drol die de hurktoilet inglijdt. Aldaar even uit 't vliegtuig om de gebruinde benen te strekken – glazuur testen v/h urinoir - je optioneel laten verleiden taxfree rommel te kopen die thuis gekomen direct in een kast verdwijnt – wat kerosine en aziaten erbij & hup met de geit richting onze 2e stop in Abu Dhabi (UAE), waar geiten overigens erg geliefd zijn om hun Shoarma of om andere uitspattingen ….

Niets vermoedend hadden we daar ons allerlaatste onderkomen geboekt, een ultra hip 5star design hotel op slechts 15 minuutjes van de luchthaven; www.theyashotel.com . Nadat we ons midden in de nacht langs alle lekker belangrijke theedoeken (lees: Arabische functionarissen in traditionele gewaden) hebben gewerkt, krijgen we buiten een enorme klap in 't slaperige gezicht. Dag temperatuur van 48 graden en zelfs nu midden in de nacht nog 35+ graden, oeff maar snel vluchten richting de airco van een taxi. Achteraf blijkt dat een behoorlijke vergissing; chauff Moustafa kent namelijk dit hageltje nieuwe hotel niet en wil liever alleen maar op en neer rijden naar de stad, zonder na te denken. Dat laatste blijkt ook zijn sterkste punt, verder rijdt hij als een spreekwoordelijke krant. Zelfs een blinde voetganger zou deze slak nog kunnen bijhouden zonder hulp van zijn geleidehond.
De omgeving is behalve pikdonker 1 grote bouwput waaruit duidelijk de ambitie spreekt van dit verenigd Arabisch koninkrijkje. Echter door een meer dan flauwe tegenwind die ook hier de economie in zijn wurggreep houdt liggen vele van deze grote bouwprojecten stil tot...?
Van de ene bouwput verzanden we in de volgende en telkens bij wegafzettingen wordt Moustafa door werkers de richting gewezen, helaas tevergeefs. Naast zijn wel erg lage snappert worden in deze landen überhaupt zelden beslissingen c.q. initiatief genomen. Ofwel na elke bocht “Sir Mister ivo where do I go now? Nu is geduld 1 van mijn spaarzame kwaliteiten maar na bijna een uur vruchteloos dwalen in deze volwassen zandbak bereik ik langzaam mijn kookpunt. Alsof deze tourist zou weten waar we uithangen!? Ondanks de stoom uit mijn oren blijkt dat uiteindelijk alles toch goed komt. Na de slopende horror rit mogen we om 01.00 uur dan eindelijk ons design mandje in rollen.

Pas de volgende ochtend bij zonsopgang zien de Tokkies waar ze in terecht zijn gekomen. Op 14 november zal Abu Dhabi de gehele wereld tonen waartoe zij in staat is. Dan wordt de Formule 1 Grand Prix verreden in dit pruisant rijke oliestaatje en wij blijken letterlijk op 't circuit geslapen te hebben in iets wat veel weg heeft van het vogelnest in Peking. Dit super vette hotel ligt letterlijk naast start/finish en langs een jachthaven, waar over 2 maanden de Jetset hun roeibootjes kunnen parkeren. Het genieten is jammerlijk van korte duur omdat onze aansluitende vlucht geen pardon kent en dus vertrekt in de veel te vroege ochtend. De meter taxi die we daarvoor hadden gereserveerd blijkt nu toch een limousine te zijn. Als liefhebber van chique koekblikken op wielen heb ik daar geen moeite mee, totdat blijkt hetgeen we gepind hadden ruimschoots ontoereikend is om de luchthaven te bereiken. Door de woestijn lopen richting onze Boeing 747 bij een graadje of 40 is een ervaring die je bij blijft maar met een kind van vier, drie Samengroeit en twee druppels water wordt dit lumineuze idee definitief in de ijskast gezet. Dan maar mijn vak uit oefenen en onderhandelen. Na een veel te lange tijd zijn we dan toch onderweg in de limo, om misschien onze laatste vlucht naar Brussel te halen. Mocht ook deze gastarbeider (Arabieren werken namelijk niet) net zo snel en intelligent zijn als vannacht, dan zullen we deze vlucht met vlag en wimpel gaan missen. Gelukkig heeft dit jonge gastje het wel begrepen en in Schumacher style scheuren we 't circuit af richting luchthaven. Onderweg suizen we eerst langs http://www.ferrariworldabudhabi.com. Dit mega grote gebouw in de vorm van het Ferrari logo wordt het grootste indoor pretpark ter wereld. Veel in dit land is te bizar voor woorden maar wanneer hun olievoorraad sneller opdroogt dan alle sjeiks hopen dan zullen dergelijke bouwprojecten ook snel opdrogen en zullen de Italiaanse race monsters weinig snelle rondjes meer draaien op dit vlam nieuwe circuit. Alleen Moustaffa zal in dat geval nog snelheid records breken, maar dan zittend tussen twee bulten water op de rug van een trouwe viervoeter die hier al eeuwen moeiteloos zijn rondjes draait in The Outback.
.
Tot snel, Hoekies back home